[Written at the top of this letter in his mother's handwriting was “Allerlaatite brief Auvers.”]

Beste moeder en zuster,

Hartelijk dank voor uwe goede brieven, die mij recht veel genoegen deden. Tegenwoordig voel ik me kalmer dan verleden jaar en werkelijk de onrust in mijn hoofd is zoo veel bedaard. Ik heb trouwens wel altijd dat geloofd dat het terugzien van de omgeving van vroeger dat zou uitwerken.

Dikwijls denk ik aan u beiden en zou wel erg graag u nog eens terugzien.

Erg goed dat Wil in het hospitaal is gaan werken, en dat zij zegt de operaties vielen me mee, juist omdat zij apprecieert de middelen om de smart te verminderen en het eropuit zijn van veel dokters om hetgeen gedaan moet worden, eenvoudig en verstandig en met goedheid te doen - wel dat noem ik de dingen goed aankijken en - vertrouwen.

Maar juist voor de gezondheid zoals ge zegt, is het erg nodig in den tuin te werken en de bloemen te zien groeien.

Ik voor mij ben geheel geabsorbeerd in de onafzienbare vlakte met korenvelden tegen de heuvels, groot als een zee, fijn geel, fijn zacht groen, fijn paarsch van een omgewerkt en gewied stuk grond, regelmatig met het groen van bloeiende aardappel planten gespikkeld alles onder een lucht met fijn blauwe, witte, roze, violette toonen. Ik ben geheel in een stemming van haart al te groote kalmte en een stemming om dat te schilderen.

Hartelijk hoop ik dat u met Theo en Jo recht gezellige dagen zult hebben en evenals ik zult u wel zien hoe goed zij voor het kindje zorgen dat er toch goed uitziet.

Wat zullen Anna’s kinderen al groot worden.

Gegroet voor heden ik moet op mijn werk uit.

In gedachten allen omhelsd,

En liefs, Vincent